برگ های عَشَقه

شاید هر قاعده ای استثنا داشته باشد، اما تا وقتی غالب باشد می شود به چشم قاعده به آن نگریست.

یکی از این قاعده ها رابطه مستقیم میزان برخورداری از رفاه با میزان نق زدن است. منظورم از رفاه نه فقط به معنای برخورداری مالی، بلکه به معنای هرگونه دوری از مشقت و سختی است. به خاطر ویژگی خاص زندگی ام مردمان گوناگون از قومیت های زیادی را دیدم. به نظرم آمد هرکس که دشواری ای را تحمل کرده باشد و از آن عبور کرده باشد، به همان میزان روحش بزرگ می شود و در مواجهه بعدی با آن دشواری گویی سختی ای نمی بیند و از روبه رو شدن با آن واهمه ندارد. و هرکس با دشواری کمتری روبه رو شده باشد در مواجهه با آن سختی بیشتر نق می زند و همچنین هنگام شروع کار تازه مدام موانع آن کار را می شمارد و معمولا از زیر کار شانه خالی می کند.

البته این جا یک قاعده میانبر هم وجود دارد، برخی سختی ها چنان انسان را تغییر می دهند که بعد از آن فرد در مواجهه با هر سختی ای خم به ابرو نمی آورد و مرد میدان می شود و از کارهایی که به نظر ما ریسک بزرگی است راحت عبور می کند. یکی از نزدیک ترین این افراد که خداوند در زندگی من قرار داد پدرم بود، چیزهایی که در نظر اطرافیان او به نظر غیرقابل تحمل بود، در نظر او یک فرصت بود برای رشد بیشتر، وقتی داستان زندگی اش را مرور می کنم می بینم از یک روستا و محیط و فرهنگ کاملا محدود شروع کرد، اما هرگز در محدودیت ها و دشواری ها متوقف نشد، و بعد از عبور از هر دشواری قله های بیشتری را برای صعود انتخاب کرد، و به واقع فردی است که در میان آدم های زندگی ام کمتر از همه نق می زند و بیشترین نشاط را دارد تا جایی که برخی اطرافیان تصور کردند و شاید هنوز تصور می کنند که او زندگی راحت و رفاه زده ای داشته است، غافل از این که همه نوع فراز و نشیبی در زندگی او بوده است، دشواری هایی که حتی یک مورد از آنها زبان گلایه را در دیگران باز می کند.

و این قاعده ی این عالم است که انسان بزرگی روح را تجربه نمی کند مگر با عبور از دشواری ها. و این است حکمت آمیخته بودن زندگی دنیا با دشواری ها، چرا که بهشت را به بها می دهند و نه به بهانه.

یک خواهش(کمترین کاری که می توانیم انجام دهیم)

وقتی با چنین آدم هایی روبه شدیم، سکوت و نشاط آنها را به خوشی و بی دغدغه گی آنها معنا نکنیم، چرا که انسان هایی هستند که نه تنها نجیبانه دشواری های زندگی خود را تحمل و عزت مندانه سکوت می کنند، علاوه بر آن سخاوتمندانه بارهای دیگران را نیز به دوش می کشند.